Το βιβλίο "Η μέρα που έγινα κι εγώ λύκος " των Amelie Javaux και Annick Masson στάθηκε αφορμή για να συζητήσουμε με τα παιδιά το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας. Εξαιρετικό κείμενο και εικονογράφηση που αποτυπώνουν ακριβώς τα συναισθήματα ενός παιδιού που γίνεται θύμα εκφοβισμού. Τα παιδιά βρήκαν τρόπους αντιμετώπισης και ενδυνάμωσης και έστειλαν το δικό τους μήνυμα: "ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ, ΜΗΝ ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ"
Για την παγκόσμια ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού, επιλέξαμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο που είναι γραμμένο από παιδιά και απευθύνεται σε παιδιά. Το βιβλίο "Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε" με την επιμέλεια της Μαρίας Κουτσανοπούλου που έγραψαν τα παιδιά του 1ου Νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου. Πώς μπορεί κάποιος να τραβήξει την προσοχή των γύρω του; Πόσοι τρόποι υπάρχουν; Είναι όλοι οι τρόποι αποδεκτοί ή μήπως κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν λανθασμένους; Πώς μπορούμε να του δείξουμε το σωστό τρόπο; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που δεν έχει φίλους; Τι μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας; Η συζήτηση που προέκυψε αποδείχτηκε πολύ εποικοδομητική για τα παιδιά. Εξέφρασαν τις ιδέες και τις απόψεις τους και αποφάσισαν να τις αποτυπώσουν σε ένα ομαδικό κολλάζ.
