Το βιβλίο "Η μέρα που έγινα κι εγώ λύκος " των Amelie Javaux και Annick Masson στάθηκε αφορμή για να συζητήσουμε με τα παιδιά το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας. Εξαιρετικό κείμενο και εικονογράφηση που αποτυπώνουν ακριβώς τα συναισθήματα ενός παιδιού που γίνεται θύμα εκφοβισμού. Τα παιδιά βρήκαν τρόπους αντιμετώπισης και ενδυνάμωσης και έστειλαν το δικό τους μήνυμα: "ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ, ΜΗΝ ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ"
Για την Ημέρα Αποταμίευσης αποφασίσαμε με τα παιδιά να κατασκευάσουμε τους δικούς μας κουμπαράδες -γουρουνάκια. Χρησιμοποιήσαμε ροζ χαρτόνι, ψαλίδι, κόλλα και λίγο σύρμα πίπας για τις ουρίτσες.
Κόψαμε χαρτονομίσματα για να γεμίσουμε τους χάρτινους κουμπαράδες μας και μάθαμε παροιμίες όπως : "Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι", "Μάζευε κι ας ειν' και ρώγες", "Σταλαματιά σταλαματιά , γεμίζει η στάμνα η πλατιά" .
Στις 4 Οκτωβρίου, την Παγκόσμια ημέρα προστασίας των ζώων τα παιδιά έφεραν στο σχολείο φωτογραφίες με τα αγαπημένα τους ζωάκια, βιβλία με πρωταγωνιστές τα ζώα και συζήτησαν για τα διακαιώματα των ζώων. Με τη βοήθεια εποπτικού υλικού διέκριναν και κατονόμασαν σωστές και λανθασμένες συμπεριφορές των ανθρώπων απέναντι στα ζώα και τις κατέγραψαν. Τα βιβλία που τράβηξαν την προσοχή των παιδιών και συζήτησαν περισσότερο ήταν "Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας" του Χόρχε Μπουκάι και "Οι ουρές δεν είναι για να τις τραβάμε" της Ελίζαμπεθ Βέρντικ. 
"Σε μια σελίδα ειρήνη, στην άλλη πόλεμος. Δυο παιδιά αντικριστά, δυο ζωές με λόγια κοινά, δύο δρόμοι παράλληλοι που θα τα οδηγήσουν κοντά". Το βιβλίο της Σοφίας Πανίδου "Ζαχρά και Νικόλας, οι ιστορίες τους", παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο το θέμα της μετανάστευσης, των προσφύγων, του πολέμου. Το κείμενο είναι απλό και κατανοητό και σε συνδυασμό με την εξαιρετική εικονογράφηση της Mariona Cabassa βοηθάει τα παιδιά να αντιληφθούν και να συγκρίνουν καταστάσεις. Δίνει τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Μπορούν να προκύψουν δεκάδες προεκτάσεις για δραστηριότητες μέσα και έξω από την τάξη. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Για την παγκόσμια ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού, επιλέξαμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο που είναι γραμμένο από παιδιά και απευθύνεται σε παιδιά. Το βιβλίο "Τα χέρια δε χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε" με την επιμέλεια της Μαρίας Κουτσανοπούλου που έγραψαν τα παιδιά του 1ου Νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου. Πώς μπορεί κάποιος να τραβήξει την προσοχή των γύρω του; Πόσοι τρόποι υπάρχουν; Είναι όλοι οι τρόποι αποδεκτοί ή μήπως κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν λανθασμένους; Πώς μπορούμε να του δείξουμε το σωστό τρόπο; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που δεν έχει φίλους; Τι μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας; Η συζήτηση που προέκυψε αποδείχτηκε πολύ εποικοδομητική για τα παιδιά. Εξέφρασαν τις ιδέες και τις απόψεις τους και αποφάσισαν να τις αποτυπώσουν σε ένα ομαδικό κολλάζ.
Δεκαοχτώ παραμύθια με ζώα, ανθρώπους, ψάρια, ομπρέλες, χταπόδια, δράκους, έντομα, πουλιά, αυτοκίνητα,φύλλα, σπόρους, βασιλιάδες, πριγκίπισσες, κάκτους, νυχτερίδες και πολλά, πολλά συναισθήματα. Πώς θα μπορούσε να λείπει από τη βιβλιοθήκη ενός μικρού παιδιού ένα βιβλίο τόσο πλούσιο! Είναι κατάλληλο για παιδιά από 5 έως 12 ετών. Η ιστορία με τους χορτοφάγους δράκους είναι η δική μου ιστορία ("Τι τρώνε οι δράκοι και είναι τόσο δυνατοί;"). Την έγραψα με αγάπη για τα παιδάκια που είναι λίγο διστακτικά με τα λαχανικά και δεν τα τρώνε με ιδιαίτερη όρεξη! Καλή σας διασκέδαση!